بازخبر / “بهش پول می دیم برای خرید خوراکی همه رو جمع می کنه و میره ابزار کار میخره”… “بلیط کنسرت که قرار بوده بره را فروخته به دوستاش” … “دست ساخته های کلاس تابستونشو فروخته”… “ما واقعااا مشکل مالی نداریم اصلا در مورد مسائل مالی با بچه ها صحبت نمی کنیم، که ذهنشون درگیر نباشه ولی فرزندم شدیدا علاقه به پول درآوردن داره” … باید چیکار کنیم؟ اینها بخشی از دغدغه های بسیاری از والدین است و بارها از سوی آن ها مطرح می شود.
سوال این است که آیا جذب شدن کودک بسمت فعالیت های اقتصادی در کودکی مساله نگران کننده ای است و چه واکنشی باید به این قضیه داشت؟
پاسخ به این سوال ریشه در تئوری هوش های چندگانه دارد، “گاردنر” معتقد است انسان ها دارای انواع مختلفی از هوش هستند. نظام آموزشی و خانواده سهم بسزایی در فراهم کردن زمینه دارد که کودک طی سالیان مدرسه استعدادها، توانایی ها و علایق خویش را بشناسد و برای آنچه که در آن استعداد دارد و آینده شغلی که خود را در آن قالب می بیند آمادگی لازم را کسب نماید. زمانی که آموزش ها و فعالیت های نظام آموزشی صرفا بر جنبه دانش افراد تمرکز دارد و از جنبه مهارت و شکل گیری نگرش دور می ماند ، بروز چنین رفتارهایی از سمت کودک (دانش آموز) برای والدین ایجاد نگرانی می کند.
حال آنکه به زعم نگارنده بروز این ویژگی ها در کودک نه تنها لطمه به فرآیند کسب دانش کودک نمی زند بلکه نوعی ابزار برای تقویت استعداد و هوش کودک در حوزه اقتصادی است و تنها باید تلاش شود با جهت دهی مناسب به چنین مهارت هایی شکل گیری نگرش مثبت در خصوص موضوع کسب و کار در وی تقویت شود. امید است با شناخت استعداد کودکان و فراهم کردن بستر ها و تجهیز کودک به شایستگی های لازم در آینده شاهد کارآمدترین افراد در حرفه های مختلف باشیم که این میسر نخواهد شد مگر با پروپال دادن به تمایلات فرد و آنچه که توانایی و استعداد واقعی اوست.
ندا بهمنی
کارشناس ارشد کارآفرینی و مدرس دانشگاه
(3)نپسندیدم
(0)
