بازخبر / حسین باستانی تحلیلگر ارشد در بی بی سی فارسی، در یادداشتی با عنوان “روحانی و بازیگر پنهان انتخابات ۱۳۹۶” به بخشی از سخنان حسن روحانی در جمع دست اندرکاران برگزاری انتخابات ریاست جمهوری پرداخته که در آن از آنها خواسته در صورتی که در نهادهای نظامی قصد استفاده از امکانات عمومی را در انتخابات داشته باشند در مقابل آن بایستند.
در راستای این اظهارات که با استقبال رسانه های بیگانه مواجه شده است، تحلیلگر بی بی سی اما امکان وقوع دخالت نهادهای نظامی در انتخابات را بالا ندانسته و مشکل را در جای دیگری می‌داند، باستانی می نویسد: در انتخابات اردیبهشت ماه ۱۳۹۶، مهمترین مشکل طیف منتسب به حسن روحانی، نه نهادهای حکومتی مخالف، که رای دهندگان باشند.
باستانی برای تحلیل خود، به تجربه انتخابات شوراهای دوم استناد کرده و می افزاید: این احتمال، در شرایطی امکان وقوع خواهد داشت که فضای انتخاباتی، به الگوی حاکم بر شهرهای بزرگ ایران در اسفند ۱۳۸۱ نزدیک شود یعنی زمانی که میزان مشارکت انتخاباتی در انتخابات شوراهای دوم، به شدت کمتر از پیش بینی های اصلاح طلبان و محافظه کاران شد. در نتیجه محافظه کاران، بدون نیاز به کمک نهادهای قدرتمند حکومتی، و بی آنکه بیشتر از حد متعارف خود رای داده باشند، به گونه ای غیرمنتظره انتخابات را شهرهای بزرگ بردند. فضاهای برگزاری دو انتخابات ۱۳۹۶ و ۱۳۸۱، البته تفاوت زیادی دارند و به علاوه، انتخابات ریاست جمهوری، نوعا پرشورتر از انتخابات شوراها برگزار می شود.
به نوشته این تحلیلگر سیاسی، پایین آمدن جدی مشارکت انتخاباتی، بحرانی واقعی را برای جریان منتسب به حسن روحانی ایجاد خواهد کرد. بحرانی که “کف” آن عبارت خواهد بود از اینکه حتی در صورت برنده شدن کاندیدای این جریان، وی از همان ابتدا در موقعیتی به‌شدت تضعیف شده قرار داشته باشد.
باستانی با اشاره به رقابتی تر بودن شوراهای دوم -به دلیل انیکه طبق قوانین، بررسی صلاحیت کاندیداهای انتخابات شوراها با مجلس اصلاح طلب بود-می نویسد:تصور رایج این بود که رقابتی تر شدن انتخابات، اقشار جدیدی از شهروندان منتقد را پای صندوق های رای می کشاند، نتیجه برعکس شد: اکثریت قاطع مردم پایتخت، به خاطر ناامیدی از عملکرد اصلاح طلبان در شورای شهر، اساسا رای ندادند.
به نوشته تحلیلگر بی بی سی، شاید مهمتر از نتایج به دست آمده در انتخابات ۱۳۸۱، “مطلقا غیرقابل پیش بینی بودن” این نتایج در سطح جریان های سیاسی و دستگاه های رسمی کشور بود…شکست اصلاح طلبان در انتخابات شوراهای دوم، در اغلب دیگر شهرهای بزرگ ایران نیز، به درجات گوناگون تکرار شد.
در ادامه این یادداشت آمده است: انتخابات ریاست جمهوری، به خاطر سراسری بودن، بیشتر از انتخاباتی چون شوراها می تواند فضا را میان دو کاندیدای اصلی دوقطبی کنند و موافقان و مخالفان دو جریان رسمی سیاسی کشور را به میدان بکشد….با وجود این، به لحاظ نظری این احتمال قابل چشم پوشی نیست که “پدیده” حاکم بر انتخابات ۱۳۸۱، زمانی در یک انتخابات ریاست جمهوری هم مشاهده شود.
به نوشته باستانی، اگر درصد و رای دهندگان ناامید در انتخابات ۱۳۹۶، از حد معینی فراتر برود، ممکن است مهمترین عاملی که نتیجه صندوق های رای را مشخص می کند، نه ترکیب کسانی که رای می دهند، که سهم نسبی کسانی باشد که، به هر علت، دیگر این‌بار رای نمی دهند.
(0)نپسندیدم
(1)
