بازخبر / خودکشی یک آسیب جدی است اما امر جدیدی نیست. خودکشی رشته ای از افسردگی است. اما این فیلم نشان می دهد که ماجرا متفاوت از تلقی رایج ما از خودکشی است.
این فیلم مملو از سوال ها و ابهامات است. هرکه این فیلم را دیده دچار حیرتی سهمگین شده است. حقیقتا ماجرا چیست؟ چطور ممکن است دو دختر نوجوان اینطور مرگ را به بازی بگیرند؟ آنچه بعد از تماشای این فیلم کوتاه ذهن ها را درگیر می کند، فاصله ایست که از این نسل پیدا کرده ایم. با نسلی ناشناخته مواجهیم. جامعه ما این نسل را نمی فهمد. ادبیاتش را مطلع نیست. دغدغه ها و آرزوهایش را نمی شناسد. روابط شان مبهم است.
دقت بفرمائید؛ ماجرا کم توجهی نیست. ماجرا کم کاری برای یک نسل نیست. رهاسازی و فراموش کردن آنها نیست. ضعف نظام آموزشی و فرهنگی و غیره هم نیست. مساله فراتر از این حرفهاست. هنوز به این سطح از سوالات نرسیدیم. مساله این است که اصلن این نسل چه می گوید؟ چه می فهمد؟ در ذهنش چه می گذرد؟ کجا می رود؟ ادبیاتش چیست؟ آرمان ها و آرزوهایش تا کجاهاست؟ اساسا نسل های بزرگتر از خودش را چطور تحلیل می کند؟
فضای مجازی برای سنینی که دارای بلوغ فکری هستند، صرفا یک دنیای متفاوت است. شخصیت آدم ها در دنیای مجازی از دنیای حقیقی شان متمایز است. این دنیای خیالی در شبکه های اجتماعی برای آدم بالغ و رشد یافته بیش از سرگرمی نیست. اما برای فرزندان نوجوان ما سبک زندگی غالب است. او میان دنیای فریب انگیز مجازی و دنیای واقعی تفکیکی قائل نیست. هنوز به این سطح از افسونگری و تقلب نرسیده است که دو نقش بازی کند. برای او جهان واقعی همین جهان مجازی خیال انگیزست که پر از توهمات است.
طبیعی است که این انسان متوهم، اگر در دنیای واقعیت ها قدم بگذرد همینطور عجیب وفضائی و ناشناخته است. تا دیر نشده فکری کنیم. با دست فرمان قبلی سراغ این نسل نمی شود رفت. ولو اینکه نقص هایمان را جبران و تلاش مان را مضاعف کنیم. گام اول شناخت است؛ شناخت توهم ناشی از دنیای مجازی.
صبح نو
(0)نپسندیدم
(0)
