بازخبر / کسى که به علت پیرى نمى تواند روزه بگیرد یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست، و چنانچه تا رمضان بعد بتواند روزه بگیرد، اقوى وجوب قضا است، و در صورتى که نتواند تا رمضان بعد روزه را قضا کند، واجب است براى هرروز، یک مُد طعام ـ که تقریبا ده سیر است ـ از گندم یا جو و مانند اینها صدقه دهد ، و همچنین کسى که توانایى قضاى روزه را داشته ولى به سبب ندانستن حکم ، قضاى آن را تا رمضان بعد تاخیر انداخته، باید علاوه بر قضاى روزه به مقدارى که گفته شد کفاره بدهد.
بر پسر یا دخترى که تازه بالغ شده اند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نیست و کفاره هم ندارد ، ولى قضاء دارد .
اگر انسان مرضى دارد که زیاد تشنه مى شود و نمى تواند تشنگى را تحمل کند، یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست، ولى اگر تا رمضان بعد بتواند روزه بگیرد واجب است قضاى آن را بگیرد ، و در صورت عدم توانایى واجب است براى هرروز یک مُد طعام از گندم و جو و مانند اینها صدقه دهد.
زنى که زاییدن او نزدیک است و روزه براى حملش یا خودش ضرر دارد، واجب است افطار نماید و براى هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هایى را که نگرفته، بعدا باید قضا نماید.
زنى که بچه شیر مى دهد و شیر او کم است، چه مادر بچه باشد یا دایه او، چه با اجرت شیر بدهد یا بى اجرت، اگر روزه براى خودش یا بچه اى که شیر مى دهد ضررداد، واجب است افطار کند و براى هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد، و در هردو صورت روزه هایى را که نگرفته بعد از بر طرف شدن عذر، باید قضا نماید ، و اگر کسى پیدا شود که بى اجرت بچه را شیر دهد ، یا براى شیر دادن بچه ، از پدر یا مادر بچه یا از شخص دیگرى که اجرت او را بدهد اجرت بگیرد، واجب است که بچه را به او بدهد و روزه بگیرد.
(0)نپسندیدم
(0)
