در دفاع از ابلاغ آنچه قانون حجاب و عفاف نام گرفته ادعا شده اگر نباشد جامعه به سوی برهنگی می‌رود و این متضمن آن است که لابد حالا که ابلاغ نشده جامعۀ ما چنین است و چه اهانتی از این بالاتر به مردمان سرزمینی با چند هزار سال سابقه و تاریخ و تمدن؟
همان‌گونه که تا کودک به مدرسه نرفته سواد خواندن و نوشتن ندارد لابد تا این قانون ابلاغ و اجرا نشده هم محجبه و پاک‌دامن نیستیم و همین به تنهایی بطلان ادعای هدف ادعایی است.
یا شاید گفته شود مراد همگان نیستند. بلکه قرار است اقلیتی را که به پوشش رسمی تن نداده‌اند مجازات و به سبک دوران باستان اما با ظاهر مدرن نقره داغ کند و در این صورت می‌توان پرسید این همه هیاهو برای شال است تا به زور و ناکامل بر سر بیندازند یا به دنبال حجاب کامل از نوع بازیگر نقش «کیمیا» هستند که در پاریس هم با چادر مشکی تردد می‌کند؟
اگر فقرۀ دوم مد نظر باشد که می‌دانیم بازیگران در عالم واقع چنین نیستند و مگر بازیگر نقش «رها» که موی نپوشانده کدام یک از ارکان عرش را به لرزه درآورده است؟
صحبت از حکم شرعی نیست. صحبت از داغ و درفش ادعایی برای اجرای آن است که در قالب قانون می‌خواهند به زور تحمیل کنند.
احتمالا اگر تا دیروز در لوای شرع دفاع می‌کردند ( هیچ جای شرع این گونه توصیه نشده که اگر بود آیت‌الله سیستانی در عراق خواستار می‌شد و آیت‌الله جوادی آملی تلویحاً مخالفت نمی‌کرد) زین پس خواهند گفت باید به قانون تن دهید. در حالی که این قانون نیست ناقانون است. متنی است که دور از نظارت مردم و پخش مستقیم رادیویی در پستوهای کمیسیونی تصویب کردند و چه بسا اگر آن سانحه برای آقای رییسی پیش نیامده بود یا خود کسی که با افتخار می‌خواهد ابلاغ کند رییس جمهوری شده بود به ابلاغ نمی‌رسید. اجرا شدنی البته نیست و در بهترین حالت حاصل جز شالی شل و از سر اکراه نخواهد بود.
پس برای چیست؟ شاید بتوان آن را یک تیغه از قیچی‌یی دانست که قرار است پزشکیان را ببُرد یا خنثی و بی‌اثر کند. چون از یک طرف پایگاه اجتماعی او را تهدید می‌کند و از جانب دیگر چند دستگاه اجرایی زیر نظر دولت را درگیر می‌سازد. مهم‌تر از همه وزارت کشور را که وزیر آن فرمانده عالی نیروی انتظامی شده است و اگر انجام ندهند می‌خواهند بگویند ترک فعل کرده‌اید ( اصطلاح مورد علاقه مرحوم رییس جمهور سابق) و اگر انجام دهند با شعار رییس جمهور پزشکیان در تعارض است.
قیچی با دوتیغه را قبل‌تر علیه دو رییس جمهور دیگری که از جنس خودشان نبود هم به کار گرفته‌اند.
دو بال دولت اصلاحات یکی دانشجویان و دانشگاه بود و دیگری مطبوعات و هر دو را چیدند. یکی را در تیر 1378 و دیگری را در اردیبهشت 1379.
این قیچی علیه دولت روحانی هم با بریدن تلگرام و تخریب برجام به کار افتاد. چون باز مشهور بود که دولت روحانی دو بال دارد: تلگرام و برجام و در سال 96 به خاطر بقای این دو رأی آورد. منتها در همان سال 96 اقدام به توقیف تلگرام شد و زحمت نهایی برجام هم گردن ترامپ افتاد! اما وقتی او رفت و مجال احیا بود تیغۀ دوم تیز شد که همانا قانون راهبردی خنثا سازی تحریم‌ها بود که در واقع امکان احیای برجام در چند ماه تقارن دولت جدید بایدن با ماه‌های پایانی روحانی را می‌ستاند.
نظر شما