بازخبر / هنوز عصبانیت مردم ناراضی از بیتدبیری و بیکفایتی مسوولان فروکش نکرده که خبر میرسد جمعی از ورزشکاران کشور، در مصاحبههایی با سایتهای وابسته به وزارت ورزشوجوانان از لزوم بر برخورد با اغتشاشگران و نیاز به آرامش در کشور و حتی محبوبیت روزافزون حسن روحانی خبر میدهند. مصاحبههایی که خود مخل آرامش و آسایش مردماند و داغها را تازهتر میکنند.
تریبونهایی که از بودجه بیتالمال ارتزاق میکنند تا علیه ملت مصاحبه بگیرند. خوشخدمتی مگر همین نیست؟ باید یک دلیلی وجود داشته باشد که یکسری از اینها همیشه شغل دارند.
از دوره دوم ریاستجمهوری حسن روحانی چند ماهی میگذرد اما نه تدبیری در انتخاب کابینهاش به چشم میخورد، نه امیدی به آیندهاش. مشت نمونه خروار است. همین وضعیت آشفته وزارت ورزش را بگیرید تا برسید به وزارتخانههای اقتصاد و کشور و ارشاد و اینجا و آنجایش، که ببینید چرا روحانی امروز تنهاتر از همیشه است، که بدانید چرا کسی برای این تنهایی اشک نمیریزد، تا بفهمید به کجای این مردم رسیده است که داغترین عصبهایشان را در سرمای زمستان خیابان خنک میکنند. به خدا داری اشتباه میزنی آقای روحانی و بدتر اینکه اطرافیانت نمیگویند که اشتباه میزنی.
بگذریم از اقتصاد و سیاست که نه در فهم ماست و نه در حوزهی ما، همین که ما بتوانیم مشکلات حوزه ورزش را به گوش اهلش برسانیم هنر کردهایم. البته اگر گوشی برای شنیدن باشد هنوز. گوشی که سپرده شده به مجیزگویان دور شیرینی تا برای خوشخدمتی از ویرانهها، آبادی امن و امانی را به تصویر بکشند. برای شروع، همین مصاحبه با اهالی ساده ورزش کفایت میکند. جایی که رییسجمهور و معاون اولش که عمده اعتراضها آنها را هدف گرفته از مردمی بودن اعتراضات میگویند و «خودسر»های وزارت ورزش، برای خوشخدمتی علیه مردم کشورشان مصاحبه جمع میکنند.
همینهایی که همیشه معترضاند به سیاستهای یک بام و دو هوای صداوسیما، به اعمال سلیقه و برخورد میلی با جریانهای سیاسی، امروز کاری را میکنند که هر صداوسیمای میلی در تمام دنیا انجام میدهد. مثلا مصاحبهای میگیرند با امید نوروزی، تا این پسر خوب کشتی ایران را وادار کنند با هزار زحمت برسد به اینستاگرام مسدودشدهاش و به شیطنت رسانهای خبرنگار وابسته به وزارت ورزش اشاره کند. وزارت ورزشی که خود وابسته به دولت است و دولتی که خود به مردمی بودن اعتراضها اعتراف میکند، اما چه باک که خوشخدمتی مجالی برای تفکر به آدمها نمیدهد.
تیم رسانهای دولت شاید یکی از هزاران دردسر پیشروی حسن روحانی باشد. معلوم نیست چرا نمیخواهند قبول کنند که خوراک اشتباه دادن به رییسجمهور نتیجهاش میشود همین تظاهراتهای خیابانی و سردادن شعار مرگ بر این و آن. پاک کردن صورت مساله نتیجهاش میشود اتفاقی به مراتب دردناکتر از اتفاقات چند روز گذشته، که شاید با چهار تا مصاحبه در سایتهای وابسته و ترانههای حفظ وحدت و همدلی در صداوسیما جمع نشود. بیایید قبول کنیم مشکلاتی وجود دارد و مردمی ناراضی هستند، بعد برسیم به اینجا که چه باید کرد تا این مشکلات به حداقل برسد. با این حال عمده نگرانی اهالی رسانه و مردم از شنیده شدن است؛ شنیده شدن بدون ویرایش و سانسور و دست بردن در مصاحبه. بدون هیچ فیلتری. بدون اینکه بترسی فریاد بزنی داورزنی با تبر افتاده به جان فدراسیونهای ورزشی کشور و نگران مدرک مهندسیاش هستیم و بخوانند «بهبه، چه سری، عجب پایی، چه داورزنی خوشسلیقهای، عجب پولادگر خوشنتیجهای!» بدون اینکه بترسی بگویی صالحیامیری هر چه هست «نخبه ورزشی» نیست و نفهمی چرا اینهمه اصرار برای ورود رفیق آقای رییسجمهور به عرصه ورزش وجود دارد. وقتی همینها را یا نمیشنوند و یا وقتی میشنوند نسخه اشتباهی میدهند، طبیعی است وقتی داد بزنیم گرسنهایم، شبکههای مجازی را مسدود میکنند تا نبینیم که غذاهای بهتری در دنیا وجود دارد.
داری اشتباه میزنی آقای روحانی و باید بدانی که اشتباه میزنی. باید بدانی که اگر هر کدام از وزرای کابینه شما اشتباه بزنند، درنظر مردم شما داری اشتباه میزنی. اجازه نده از تو برایمان احمدینژاد دیگری بسازند. دارند میسازند.
بانک ورزش