بازخبر / آنها در حال حاضر به مسابقات مهمی فکر می‌کنند که باید بدون طارمی پشت سر بگذارند؛ دیدارهای سرنوشت‌سازی مثل بازی برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان، داربی تهران و شاید در خیالی دور و رویایی، حتی فینال آسیا! با این وجود اما به نظر می‌رسد همه پرسپولیسی‌ها و حتی هواداران تیم ملی باید یک نگرانی عمیق‌تر هم داشته باشند؛ اینکه طارمی چطور این دوران طولانی خانه‌نشینی را پشت سر می‌گذارد و آیا در بازگشت به میادین می‌تواند کیفیت سابق را داشته باشد یا نه؟
بدون تعارف فوتبال ایران زمینه بسیار مناسبی برای حاشیه‌پردازی دارد و حفظ استانداردهای حرفه‌ای در آن به‌خصوص در حوزه زندگی شخصی کار بسیار دشواری است. در این وضعیت اگر بازیکن در شرایط تمرین و اردو و مسابقه هم نباشد، کار به مراتب دشوارتر خواهد شد. مصداق بارز این داستان هم پیام صادقیان بود؛ یک استعداد قابل توجه که خیلی زود و مفت سوخت. صادقیان در لیگ سیزدهم به یک ستاره تمام‌عیار تبدیل شد و همه چشم‌ها را به خودش خیره کرد. او با پرسپولیس به مقام نایب‌قهرمانی لیگ برتر هم دست یافت و مدعی پوشیدن پیراهن تیم ملی شد. با این اوصاف ابتدای لیگ چهاردهم اتفاقی رخ داد که کلا مسیر زندگی پیام را عوض کرد. او هفته دوم در دقایق پایانی بازی با فولاد در اهواز بعد از دریافت کارت قرمز از اکبریان داور مسابقه با دست به وی ضربه زد. چند روز بعد کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال صادقیان را به خاطر این حرکت سه ماه محروم کرد که البته بعد از اعتراض باشگاه پرسپولیس، این مدت به دو ماه کاهش یافت. با این وجود همین دو ماه هم کافی بود تا پیام کاملا از شرایط عادی و حرفه‌ای دور شود.
معلوم نیست در آن ۶۰روز چه بر سر صادقیان آمد، اما او از روزی که برگشت تا همین حالا، هیچ نشانه‌ای از آن ستاره خلاق و گریزپای سال۹۲ نداشته است. پیام با دریبل و فرار و پاس عمقی و ضربه ایستگاهی رفت، اما وقتی برگشت فقط خشم و خمیازه در بساطش باقی مانده بود. حالا هم طارمی در همان نقطه ایستاده. خودش می‌گوید دو سال خدمت کرد و در اوج برگشت، اما فرقش این است که آن زمان مشهور نبود و مثل همه سربازهای دنیا کلاغ پرش را می‌رفت. حالا اما در خانه نشستن با این همه شهرت، اصلا کار آسانی نیست. آیا طارمی از پس این ماموریت بر می‌آید؟
(0)نپسندیدم
(0)
