«پولاریس» اولین تجربه بازیگری بهرام رادان در خارج کشور /نویسنده سریال شهرزاد در یک فیلم ایرانی-آمریکایی

بازخبر/ سودابه مرادیان سال گذشته فیلمی سینمایی را به نام «پولاریس» یا ستاره شمال با بازی بهرام رادان در آمریکا و با عوامل حرفه‌ای هالیوود کارگردانی کرد. بازیگران آمریکایی و عوامل فنی فیلم در این محصول مشترک، همه از چهره‌های شناخته‌شده و اسکاری هالیوود محسوب می‌شوند. در ادامه بخشی از گفت و گو با این کارگردان را میخوانید :

«پولاریس» چگونه کلید خورد؟

چند سال پیش فیلمنامه‌ای را با نغمه ثمینی (نویسنده سریال شهرزاد ) که از دوستان صمیمی‌ من است و قبلا هم با هم کار کرده بودیم نوشتیم. قصه‌ و فیلمنامه اولیه از من بود ولی در بازنویسی بسیار تغییر کرد.

با یک تهیه‌کننده آمریکایی هم به تفاهم رسیدیم و کار انتخاب گروه آغاز شد. شخصیت اصلی مرد فیلم، ایرانی بود. فیلمنامه را برای آقای بهرام رادان فرستادم آن را خیلی پسندید و پای پروژه آمد و بسیار حمایت کرد. آنقدر که رفته‌رفته به یکی از تهیه‌کنندگان فیلم تبدیل شد. از ایران هم بعدتر، افراد دیگری به ما پیوستند و پروژه را حمایت کردند.

برای ساخت موسیقی فیلم با پرایزنر؛ آهنگساز فیلم‌های کیشلوفسکی صحبت کرده بودم (بازیگر زن اصلی پولاریس یک ستاره شناخته شده لهستانی است و احتمال می‌دادم حضور او شانس ما را برای کار با پرایزنر بیشتر کند). به پرایزنر ایمیل زدم و فیلمنامه را فرستادم. مدیر برنامه‌هایش فردای آن روز از لندن به من زنگ زد. باورم نمی‌شد که پذیرفته باشند گفت‌و‌گو کنند. زمان‌ بندی ما با هم هماهنگ نبود و در تاریخی که ما به موسیقی احتیاج داشتیم وقت پرایزنر کاملا پر بود. مدیر برنامه اش پیشنهاد کرد از قطعات ساخته شده – و شنیده نشده – او استفاده کنیم، ولی من نپذیرفتم. تصمیم گرفتم یک آهنگساز ایرانی موسیقی فیلم را بسازد. همیشه دوست داشتم با کارن همایونفر کار کنم. فیلمنامه را خواند و به گروه پیوست.

اواخر سال ۲۰۱۴ فیلمبرداری پولاریس را شروع کردیم که حدود سه هفته فیلمبرداری آن در لس‌آنجلس و سیاتل طول کشید. کار خیلی فشرده بود. با هر روز تاخیر ممکن بود یک بازیگر یا یک لوکیشن را از دست بدهم و هزارها دلار ضرر کنیم. اما به هر حال کار با فشار و سرعت بسیار زیاد تمام شد.  معمولا کارهای سینمایی مستقل در آمریکا که در استودیوهای بزرگ تولید نمی‌شوند و بودجه های میلیون دلاری ندارند ناچارند مدت فیلمبرداری بسیار فشرده ولی پست پروداکشن (مراحل پس از فیلمبرداری) طولانی داشته باشند. چون هزینه‌های فیلمبرداری بسیار بالاست. به خصوص با گروه و تجهیزات حرفه‌ای که ما داشتیم.

پولاریس داستان جنون و دیوانگی

سعی داشتم پولاریس شبیه فیلم دیگری نباشد. من از دنیای مستند می‌آیم و پولاریس ساختار مستندگونه دارد. جنون و دیوانگی نیز در فیلم هست. دیوانگی کاراکتر اصلی فیلم است و سعی کردم تجربه‌هایم از جنگ و مهاجرت را هم به فیلم اضافه کنم.

قصه پولاریس یا ستاره شمال درباره دختری خبرنگار با مادری ایرانی، پدری اروپایی و همسری ایرانی است که در لس‌آنجلس زندگی می‌کند و بیماری پی تی اس دی یا اختلال استرس پس از سانحه دارد. او در جنگ‌های افغانستان و سوریه و عراق کار خبری کرده و حالا در ساختمان خانه‌شان بسته‌ای مشکوک به بمب پیدا می‌شود. آپارتمان آنها را برای خنثی‌سازی بمب تخلیه می‌کنند و حال دختر با شنیدن اسم بمب بد می‌شود.

همسایه آنها که یک آهنگساز آمریکایی است و همسرش به سفر رفته، به این زوج پناه می‌دهد. بین این سه نفر از شب تا سحر اتفاقاتی رخ می‌دهد و رازهایی برملا می‌شود. تنش میان این سه نفر است درحالی که همسر مرد آهنگساز هم با دوربین مداربسته خانه، همه اتفاقات را زیر نظر دارد. داستان پولاریس درباره ازهم‌پاشیدگی خانواده در مهاجرت و حمایت از بچه‌های جنگ در بستری ملودرام و عاشقانه است. در این فیلم به جز چند صحنه کوتاه در فلش بک، جنگ به صورت مستقیم نشان داده نمی‌شود.  به نظرم دیدن اثرات جنگ مهم‌تر از دیدن خود جنگ است. نمایش معلولیت‌ها و آثار ویرانگر بمب اتمی پس از گذر چند دهه در هیروشیما تاثیر بیشتری بر مخاطب دارد تا تصاویر مستقیمی از خود انفجار. ما از نمایش معلول به علت می‌رسیم. این قانون در فیلم‌های تریلر و ترسناک هم استفاده می‌شود. به هرحال به نظرم باید فیلم دیده شود تا بتوان درباره آن صحبت کرد.

در آمریکا، تحصیلاتم را در دانشگاه کل آرتس ادامه دادم که بنیانگذارش والت دیزنی است. برای فوق‌لیسانس، رشته فیلم ویدئو را انتخاب کردم. دانشگاه خیلی خوبی است. فارغ التحصیلان موفق و ستاره زیاد دارد مثل تیم برتون (کارگردان)، دان چیدل (بازیگر) یا کارگردان‌های بسیاری از انیمیشن‌های موفق آمریکا. استادان خیلی خوبی هم دارد که از کمک آنها برای ساخت فیلم پولاریس (ستاره شمال) استفاده کردم. روابط کاری و حضورم در پشت صحنه فیلم‌های سینمایی هم باعث شده بود با چهره‌ها و ستارگان زیادی آشنا شوم. برای بازیگر اصلی زن فیلم که قرار بود یک دختر ایرانی- اروپایی باشد ابتدا دنبال یک بازیگر ایرانی می‌گشتم ولی چون می‌خواستم در فضای آمریکا فیلم روایت شود، یک بازیگر خارجی انتخاب کردیم که یک ستاره آمریکایی- لهستانی است. آلیتسیا باخلدا را خیلی‌ها با اسم «همسر سابق کالین فارل» می‌شناسند که در فیلم Ondine همبازی بودند. او در پولاریس نقش «باران» را دارد.

خانم دیگری که در این فیلم بازی می‌کند، بازیگر آمریکایی الیزابت روم است که در فیلم های مطرحی مانند «کلاهبرداری آمریکایی»، «نظم و قانون» و «جوی» حضور داشته و یک ستاره محسوب می‌شود و جوایز بسیاری گرفته است، ولی قرار شد نقش بسیار کوتاهی در پولاریس بازی کند.

وقتی برای فیلم دعوتش کردیم گفت که می‌خواهد با من صحبت کند. قرار صبحانه‌ای گذاشتیم و درباره فیلم‌های من حرف زدیم. به من گفت: قول می‌دهی بعد از پایان ساخت این فیلم هم با هم دوست بمانیم؟ بعد از اتمام فیلمبرداری هم موقع خداحافظی به شوخی گفت: «لطفا در فیلم بعدیت به من نقش اصلی بده!»

کلا عوامل فیلم پولاریس بسیار حرفه‌ای هستند که خیلی از آنها را شخصا می‌شناختم. صدابردار این فیلم تا حالا هفت بار کاندیدای اسکار شده و قبلا صدابردار فیلم‌هایی مثل آواتار و فارست گامپ بوده است یا فیلمبردار ایتالیایی‌مان چندین کار بین المللی عالی انجام داده و قبل از این فیلم، یک کار سه‌بعدی فوق العاده انجام داده بود. کستینگ فیلم را خانمی‌انجام داد که در سریال «لاست» کار می‌کرد و گریمورمان از فیلم «مرد عنکبوتی» آمده بود. بهرام رادان و کارن همایونفر و رویا تیموریان هم ستارگان ایرانی فوق‌العاده‌ای بودند که در این فیلم بسیار حرفه ای ظاهر شدند.

بازیگر مرد فیلم، کوبی رایان مک لافلین هم یک بازیگر شناخته شده تلویزیونی است که لحظه آخر به ما ملحق شد. برای آن نقش با هنری یان کوزاک (بازیگر سریال لاست) توافق کرده بودیم ولی یک هفته مانده به فیلمبرداری، پروژه دیگری که به آن متعهد بود با ما کنار نیامد و قبول نکردند او را به لس آنجلس بفرستند. این بود که سریعا با مک لافلین قرارداد بستیم.

اگر قرار بود پولاریس در نظام استودیویی‌ هالیوود ساخته شود هرکدام از این افراد باید دستمزدهای نجومی می‌گرفتند ولی همه‌شان با من صمیمانه و صبورانه همکاری کردند. بودجه و مدت زمان بسیاری از فیلم‌هایی که اکنون در ایران ساخته می‌شود از هزینه ساخت پولاریس که با این عوامل حرفه‌ای بین‌المللی ساخته شده بیشتر است. خیلی از این افراد افتخاری همکاری کردند. برای همه عجیب بود که این گروه حرفه‌ای حاضر شده‌اند با این کار مستقل همکاری کنند.

دردسرهای اکران پولاریس

یک سالی است که فیلم آماده نمایش است. بلافاصله بعد از تدوین، پیشنهادی از یک پخش‌کننده آمریکایی داشتیم که به دلیل تعلل در بررسی قراردادشان آنها را از دست دادیم، ولی در حال بررسی پیشنهادهای دیگر هستیم. مسائل ریز و درشت دیگری هم بود و هست که الان مجال گفتنش نیست. شاید وقتی دیگردراین باره مفصل صحبت کنم.  به هرحال پروژه مشترک – به خصوص با فاصله زمانی و مکانی ایران و آمریکا- دردسرهای زیادی دارد که اگر از ابتدا می‌دانستم هیچ‌وقت آن را شروع نمی‌کردم. تا آنجا که می‌دانم فیلم برای پروانه نمایش در ایران ارائه شده یا درحال ارائه شدن است که امیدوارم به زودی اکران شود.